گویند انوشیروان شخصی را که از طبقات اعیان نبود، مورد عنایت خاص خود قرار داد و او را درجه و مقامی داد. عده‌ای افراد حسود خواستند او را از نظر سلطان بیندازند و گفتند او را اصل و نسب نیست و تربیت او بیهوده است؛ نامه‌ای به سلطان نوشتند که او نسب ندارد. نوشیروان بر پشت نامه نوشت: برگزیدگی او از جانب ما بزرگ‌ترین نَسَب است.